কবিতা (এনে আঘোণ নাহিবি দুনাই )


এনে আঘোণ নাহিবি দুনাই !
---------------------------------------------
পিতাইৰ মনতোত যে নাই  আঘোণৰ সেই
উখল-মাখল হেঁপাহৰ ধল | 
সোণগুটি চপোৱাৰ আশাটো আশা হৈয়ে থাকিল দেখোন এইবাৰ !

মাৰ  মুখখনতো দেখিছো বিষাদৰ ছাঁ |
কিমান যে হেঁপাহত মাটিকেইডৰাত গুজিছিল 
আশাৰ কঠীয়াবোৰ |

খং উঠিছে আজি বলীয়া বানলৈ, সেই অচিন পোকলৈ !
আঘোণৰ সেই পথাৰখন যে এতিয়া উদং ,
ঠিক পিতাইৰ মনতোৰ দৰেই |

পিতায়ে সপোন দেখিছিল, 
সোণগুটিয়ে কেতিয়াও ঠগিব নোৱাৰে !
তিনিবাৰকৈ বানে ধোৱা সেই পথাৰতে আকৌ
সিঁচিছিল আশাৰ সোণগুটিক |

লহপহীয়াকৈ বাঢ়ি অহা সোণগুটিবোৰক চাই ,
পিতাইৰ মনতোত হেঁপাহবোৰে দুনাই থিতাপি লৈছিল |
নাই , হেঁপাহবোৰত পোকে ধৰিলে ! 
অচিন পোকে !

এতিয়া আৰু আঘোণৰ আগৰ সেই ব্যস্ততা নাই !
আঘোণৰ উৰুঙা পথাৰখনলৈ চায়,
পিতায়ে আজি বাৰে বাৰে কৈছে..
এনে আঘোণ আৰু নাহিবি দুনাই !

                          ✍️নৱনীতা দত্ত

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

অসমীয়া ভাষালৈ মিছনেৰীসকলৰ অৱদান(প্ৰৱন্ধ)

         অসমীয়া ভাষা সাহিত্যলৈ মিছনেৰীসকলৰ অৱদান       ১৮৩৬ চনৰপৰা ১৮৭৩ চনলৈকে অসমীয়া জাতীয় জীৱনৰ বাবে নিঃ সন্দেহে অতি দুৰ্ভাগ্যজনক বৰ্ষ আছিল কিয়নো চতুৰ ইংৰাজসকলে অসমৰ স্কুলৰপৰা আৰম্ভ কৰি আদালতলৈকে চৰকাৰী ভাষা হিচাপে বাংলা ভাষাৰ প্ৰচলন কৰি অসমীয়া ভাষা বিকাশৰ পথ সম্পূর্ণৰূপে অচল কৰি তোলা পৰিলক্ষিত হৈছিল । দুৰ্ভাগ্যৰ বৰ্ষ ১৮৩৬ চনতোতে আমেৰিকান খৃষ্টান মিছনেৰীসকলে খ্ৰীষ্টান ধৰ্ম প্ৰচাৰৰ উদ্দেশ্যে অসমত ভৰি দিয়েহি । প্ৰথমাৱস্থাত তেওঁলোকে বাংলা ভাষাকে অসমৰ ভাষা হিচাপে গন্য কৰি বাংলা ভাষাতে ধৰ্মপ্ৰচাৰ কৰিছিল যদিও তেওঁলোকে এইটো বোধগম্য কৰিছিল যে বাংলা ভাষাৰ বাহিৰেও অসমত অন্য মাতৃভাষা আছে । মাতৃভাষাৰ মাজেদিয়েই কোনো এটা জাতি তথা ব্যক্তিয়ে যিকোনো বিষয় যে সহজে অনুধাৱন কৰিব পাৰে সেইকথা মিছনেৰীসকলৰ জ্ঞাত আছিল সেয়েহে অসমীয়া ভাষাৰ পুনৰ ন্যায্য প্ৰতিষ্ঠা হেতু ইংৰাজ চৰকাৰৰ ওচৰত সজোৰে দাবী তুলে । তেওঁলোকৰ লগত অসমৰ সুসন্তান আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকন , হেমচন্দ্ৰ বৰুৱা আদিয়ে পূৰ্ণ সহযোগিতা আগবঢ়ালে । শেষত ১৮৭৩ চনত সকলোৰে উমৈহতীয়া প্ৰচেষ্টাত অসমীয়া ভাষাৰ ন্যায্য প্ৰাপ্তি হয় ।...
Read more

কথোপকথন

 ~  কথোপকথন~                                      (১) ~ তুমি বৰ একেটা কথাতে লাগি থাকিব পাৰা .. আমনি নালাগে নে ?  ~ অভিমান জানো যাকে- তাকে কৰা যায় ?  অভিযোগ সকলোকে দিয়া নাযায়  । গালি সকলোকে পৰা নাযায়, সকলোৰে আগত কান্দিবও পৰা নাযায়, দিওঁ বুলিলেই সকলোকে সমস্ত মৰম উজাৰি দিব পৰাও নাযায় । তোমাক ভালপাওঁ বাবেই এনেকৈ লাগি থাকোঁ ।বেলেগক জানো মই এইবোৰ কৰিম ? ~ একেখিনি কথাকে শুনি শুনি মোৰ আমনি লগা হৈছে । সময় থাকোতেই এই স্বভাৱটো সলনি কৰা । নহ'লে... ~ নহ'লে কি ? ~ মোকো এদিন হেৰুৱাবা, নোৱাৰো মই  আৰু  অশান্তি লগা হৈছে মোৰ । ~ হুম ~ সিদ্ধান্ত তোমাৰ হাতত । ~ চিন্তা নকৰিবা । যি দিনাৰ পৰা মই অভিযোগ কৰিবলৈ এৰিম, তোমাৰ ওপৰত একো কথাতে খং নুঠিব, অভিমান নাথাকিব  সেইদিনাৰপৰা বুজিবা যে তুমি স্বাধীন ।  ~ সেইয়া এই স্বভাৱটোৱেই বেয়া‌ পাওঁ, আকৌ কথাটো‌ নি কৰ'বাত পালেগৈ । কথা কোৱাটোৱেই ভুল মোৰ । যি কৰা কৰি থাকা । মোৰ লগত আৰু সম্পৰ্ক ৰাখিব নালাগে । কি যে ভুল কৰিলো জীৱনত মই তোমাক ভাল ...
Read more